به طور تاریخی، اکثر اتومبیل ها با بنزین کار می کنند، اما لازم نیست در آینده اینطور باشد: سایر سوختهای مایع و برق نیز می توانند خودروها را تغذیه کنند. بنابراین تفاوت بین این گزینه ها چیست؟ و کدام بهتر است؟
بنزین از نفت خام، سوخت فسیلی که از اعماق زمین استخراج شده، تصفیه می شود. انرژی موجود در بنزین از طبقه ای از مولکول ها به نام هیدروکربن ها به دست می آید. صدها هیدروکربن مختلف در نفت خام وجود دارد و از هیدروکربن های مختلف برای تولید بنزین و گازوئیل استفاده می شود – به همین دلیل نمی توانید آنها را به جای یکدیگر استفاده کنید.
سوختهای مشتق شده از نفت خام دارای چگالی بسیار بالایی از نظر انرژی هستند و انرژی زیادی را برای شما به ارمغان می آورند. متأسفانه آنها اشکالات زیادی دارند. نشت نفت باعث آسیب زیست محیطی شده و میلیاردها دلار هزینه برای پاکسازی آن هزینه شده است. آلودگی هوا ناشی از سوزاندن سوخت های فسیلی مانند این، سالانه باعث مرگ ۴.۵ میلیون نفر می شود. حمل و نقل ۱۶ درصد از انتشار جهانی گازهای گلخانه ای را موجب می شود که تقریبا نیمی از آن از خودروهای سواری ناشی از سوزاندن سوخت های فسیلی است. این انتشارات باعث گرم شدن کره زمین می شود و تغییرات آب و هوا را شدیدتر می کند. تنها در ایالات متحده، طوفان های ناشی از تغییرات آب و هوایی باعث خسارت ۵۰۰ میلیارد دلاری در پنج سال گذشته شده است.
در حالی که گاز کارآمد است، چیزی بسیار مخرب نمی تواند بهترین سوخت باشد. رایج ترین جایگزین برق است. خودروهای برقی به جای موتور احتراق داخلی که در خودروهای گازسوز یافت می شود، از باتری و موتور الکتریکی استفاده می کنند و باید در ایستگاه های شارژ، شارژ شوند. با زیرساخت قدرت مناسب، آنها می توانند به اندازه اتومبیل های گازسوز کارآمد باشند. اگر از برق تولید شده بدون سوخت های فسیلی استفاده کنند، می توانند به طور کامل از انتشار گازهای گلخانه ای جلوگیری کنند. این خودروها گرانتر از خودروهای بنزینی هستند، اما تفاوت هزینه ها از سال ۲۰۱۰ به سرعت در حال کاهش است.
جایگزین های دیگر بنزین، سوخت های مایع دیگر هستند. بسیاری از این موارد را می توان با استفاده از زیرساخت های مشابه بنزین حمل و ذخیره کرد و در خودروهای مشابه استفاده کرد. همچنین اگر از دی اکسید کربن در اتمسفر استفاده شود، می توانند خنثی از نظر کربن باشند-به این معنی که وقتی آنها را می سوزانیم، همان دی اکسید کربن را به هوا باز می گردانیم و بر مجموع گازهای گلخانه ای اضافه نمی کنیم.
یکی از روشهای استفاده از سوخت خنثی کربن، جذب دی اکسید کربن از جو و ترکیب کربن آن با هیدروژن در آب است. این امر باعث ایجاد هیدروکربن ها می شود، منبع انرژی در سوخت های فسیلی – اما اگر سوخت ها با استفاده از برق تمیز تولید شوند، بدون هیچ گونه انتشار گازهای گلخانه ای. این سوختها فضای بیشتری را نسبت به مقدار معادل بنزین اشغال می کنند – که مانعی برای استفاده از آنها در خودروهاست.
رویکرد دیگر ساختن سوختهای خنثی از کربن از گیاهان است که کربن هوا را از طریق فتوسنتز جدا می کنند. اما رشد گیاهان نیز باید خنثی از نظر کربن باشد – این امر بسیاری از محصولات مورد نیاز به کود را که عامل مهمی در انتشار گازهای گلخانه ای است، منتفی می کند. بنابراین نسل بعدی این سوخت ها باید از ضایعات گیاهی یا گیاهانی تهیه شود که برای رشد به کود نیاز ندارند. سوخت های زیستی می توانند به اندازه بنزین کارآمد باشند، اگرچه همه آنها چنین نیستند.
برای اینکه سوختی بهترین گزینه باشد، مردم باید بتوانند از پس آن برآیند. متأسفانه، هزینه های اولیه پیاده سازی فناوری های جدید و یارانه های سنگین برای تولیدکنندگان سوخت های فسیلی، به این معنی است که تقریباً هر فناوری سبز گرانتر از پسرعموی سوخت فسیلی آن است. این تفاوت هزینه به عنوان حق بیمه سبز شناخته می شود.
دولت ها در حال حاضر یارانه خودروهای برقی را برای کمک به جبران این تفاوت آغاز کرده اند. در برخی نقاط، بسته به هزینه برق و گاز، علی رغم هزینه بالای خودرو، خودروهای برقی می توانند به طور کلی ارزان تر شوند. جایگزین های دیگر پیچیده تر هستند، در حال حاضر سوختهای مایع بدون کربن می توانند دو برابر قیمت بنزین یا بیشتر باشند. نوآوران تمام تلاش خود را برای کاهش حق بیمه سبز انجام می دهند، زیرا در نهایت، بهترین سوخت هم برای مصرف کنندگان مقرون به صرفه و هم برای سیاره ما پایدار خواهد بود.
برای مشاهده منبع مقاله کلیک کنید